Simi to wyspa z dziwną historią więc postaram się ją przybliżyć z przymrużeniem oka . Przez wieki przechodziła z rąk do rąk, w zależności od tego kto akurat lepiej strzelał, pływał lub latał. W czasach kiedy szefem Grecji był Zeus i trwały wojny peloponeskie, w okolicach tej wyspy stoczyły bitwę morską Ateny i Sparta ale z tego co mi wiadomo skończyła się ona remisem.

Na Simi ponoć urodziły się Charyty – nazwa trochę chropawa jak na boginie wdzięku, piękna i radości, więc Rzymianie nazwali je Gracjami. W przeciwieństwie do greckiej, w naszej polskiej historii zawsze był porządek. Każdy król , no może prawie każdy był świątobliwy i nawet jak mordował konkurencję do tronu, to prawie zawsze z wsparciem biskupa i co się z tym wiąże narzędzia do czyszczenia miejsca wokół tronu typu miecz, nóż albo trucizna zazwyczaj były poświęcone.

U Greków jednak nic nie jest oczywiste. Jedni piszą że Charyty były trzy Aglaja („Promienna”), Eufrozyna („Rozumna”) i Taleja („Kwitnąca”) ale są źródła, które podają inne imiona i nawet różnią się w ich liczbie. Ale jak to zwykle bywa u południowców największy problem jest z przypisaniem im rodziców. Bo nie dosyć że nie wiadomo czy ich ojcem był Helios czy Zeus to dodatkowo jeśli Zeus, to nie wiadomo czy matką była Hera czy Eurynome.

Ponieważ Charyty lubiły muzykę, zabawy i taniec, to może sugerować że na Simi powstały pierwsze na Ziemi dyskoteki, ale źródła nic o tym nie mówią. Do moich zdjęć, które tu pokazuje dorzucam obraz “Trzy Gracje” pędzla Charlesa Andre van Loo ale ze względu na to, że w tamtych czasach nie było lumpexów, Charyty zazwyczaj są przedstawiane w strojach szczątkowych lub bez, więc nie mam pewności czy pruderyjne i zakłamane algorytmy nie ocenzurują mi tego obrazu.

Na wszelki wypadek dorzucam obraz Boticellego, który tworzył bliżej kościoła, więc się sam delikatnie ocenzurował.

Jak widać musiało być na Simi wesoło, ale w 1373 wyspę przejął zakon rycerski Joanitów. Ich pełna nazwa “Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana” sugeruje, że czasy tanecznych pląsów musiały się skończyć a o dalszym oszczędzaniu na zakupie odzieży tym bardziej trzeba było zapomnieć.

W 1522 roku zarówno wyspa Rodos jak i Simi zostały zdobyte przez Turków. Z tego co podają źródła nie był to jednak najgorszy czas dla wyspy, przynajmniej gospodarczo. Na Simi budowano szybkie statki i rozwinął się przemysł gąbkowy a na wyspie mieszkało nawet 30 tys. ludzi. 200 lat temu, w czasie Greckiej wojny o niepodległość mieszkańcy walczyli o swoją Grecję, ale kiedy podpisywano traktat pokojowy ten który rysował mapę i zaznaczał nową granicę między Turcją a Grecją, był chyba pod wpływem metaxy albo ouzo i ręka z ołówkiem tak mu się omsknęła, ze Simi pozostała po stronie Turcji.

W XX wieku wybuchła wojna włosko-turecka i wyspiarze korzystając z bałaganu jaki nastąpił, ogłosili niepodległość od Turcji. Włosi nie po to się jednak bili żeby nic z tego nie mieć więc przyłączyli wyspę do swojej ojczyzny. Kiedy w czasie II Wojny Światowej w 1943 Włochy skapitulowały to na ich miejsce wjechali Niemcy. Zbombardowali Chorio czyli górną część miasta Symi, czego pozostałości możecie zauważyć na niektórych moich zdjęciach. W 1945 Niemców przepędzili Brytyjczycy którzy rządzili się tam aż do końca 1947 roku kiedy to wyspa na powrót wróciła do Grecji.

I ten cały historyczny bajzel tłumaczy, dlaczego mimo przeszukania wszystkich zakątków miasta nie spotkałem już żadnej z trzech Charyt – przeniosły się chyba w miejsce gdzie w większym spokoju można sobie pląsać. Właściwie mała strata bo i tak byłyby ubrane i to na dodatek w ciuchy “Made in gdzieś tam tylko nie tu”.